Η Αθήνα είναι σύζυγος όχι γκόμενα…
Έχει ταλαιπωρηθεί λίγο τα τελευταία 8 χρόνια. Έχει υποστεί τραύματα που δύσκολα επουλώνονται, αλλά ακόμα παλεύει. Παλεύει γιατί είναι πόλη που έχει περάσει και χειρότερα.
Παλεύει για τα ιδεώδη, και την αρμονία, τη τέχνη και το κάλλος. Ως Πηνελόπη που περιμένει τον Οδυσσέα της… αλλά καλά κρατάει και δεν δέχεται κανέναν πάνω στο σπαθί της.
Έχει ραγίσει η καρδιά της αλλά είναι ηρωίδα, είναι πολεμίστρα είναι γυναικάρα.
Το έπαιξα τουριστάκι, στη πόλη μου. Σχεδίαζα βόλτες και περιπάτους, και την άφησα να με πάρει μαζί της. Γελούσαμε σα μικρά κορίτσια και τρώγαμε μαζί παγωτό. Πέρασα από την Πρωτογένους και διέσχισα την Αθηνάς και βρέθηκα στο Μοναστηράκι να παρατηρώ τη παλιά αρχιτεκτονική μαζί με το χάος της νεόδμητης πλατείας.
Βρήκα καινούργια στοιχεία στην Αθήνα που αφήνουν μια ευχάριστη γεύση στο στόμα. Σίγουρα έχει αλλάξει, έχει κουραστεί από τα τελευταία χρόνια των μεταρρυθμίσεων, της οικονομικής κρίσης, της συναισθηματικής κρίσης, αλλά έχει επίσης δώσει πνοή σε καινούργιες φιγούρες, σε καινούργιες τέχνες, σε μια νέα φωνή.
Υπάρχει οργή ακόμα. Τη νιώθεις στα σπασμένα πεζοδρόμια. Υπάρχει στεναχώρια. Τη βλέπεις στα πρόσωπα των φθαρμένων πολιτών της. Υπάρχει αγανάκτηση, την αισθάνεσαι στους τοίχους, αλλά… σιγά σιγά, δειλά όμως… ξεπροβάλλει μια Αθήνα πιο δυνατή απ ότι θα έλεγαν οι πολιτικοί, οι παλιοί, οι βολεμένοι, η κομπάρσοι, οι περιστασιακοί γκόμενοι της πόλης. Αυτοί που πραγματικά δεν την αγαπούν… τη χρησιμοποιούν όπως οι μνηστήρες… ως διέξοδο, ως πουτάνα.
Αλλά η Αθήνα είναι κυρία… με λίγο φθαρμένα ρούχα, με λίγο χαλασμένο το μακιγιάζ… είναι όμως κυρία.
Η Αθήνα δε μασάει. Μου ψιθύρισε ότι γουστάρει τη νεολαία που την αγάπησε ξανά. Μου έδειξε ότι η τέχνη είναι στους τοίχους της, οι γεύσεις στα πεζοδρόμια της, τα αρώματα καινούργια, πρόσωπα με χαμόγελο. Μια νέα δύναμη τη στηρίζει σιγά σιγά όλο και πιο πολύ.
Θέλει χρόνο όμως. Θέλει υπομονή γιατί είναι ακόμα φοβισμένη. Δεν εμπιστεύεται εύκολα τον κάθε κόλακα και ομορφάντρα που θα τη πλησιάσει… έχει ακόμα δρόμο μπροστά της να φανεί η ομορφιά της. Αλλά οι μνηστήρες βαρέθηκαν και σιγά σιγά αποχωρούν.
Τα αγόρια και τα κορίτσια της γειτονιάς την υπερασπίζονται είναι με το μέρος της, την ακούν.
Αθήνα πάντα γοητεύεις και ας μην το ξέρεις ακόμα.
