Celebrating world Poetry Day with words that inspire and words of desire.
Poetry for me has always been about addressing and expressing the deepest confines of the soul. I write a lot, but when poems form in my mind, it’s like someone else is speaking the words to me and my hand serves as a conduit.
I often go back and edit but for the most part the poems stand as they are untouched and delivered as they first came to me. Playing with words and playing with meaning has always been a mental exercise for me ever since I could learn how to write. I can’t however call myself a poet. That title is still reserved for the greats and I’m sure in 10-15 years I can possibly aspire to adopt that title. Till then here are two poems (one mine – one not) that continue to inspire me as I continue to write and dive deeper into the art of poetry.
Εκτροχιασμός- Σημείο Αναφοράς
Τι κάνεις;;
Είμαι καλά. Καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται.
Κοιμάσαι;;
Πήρα να σου πω, ποσό νοσταλγώ την αίσθηση ελευθερίας που είχα όταν ήμουν εδώ.
ΕΚΕΙ ήθελα να πω.
Μη παρεξηγηθείς δε σου τη πέφτω.
Ξεκόλλα.
Πάω να τη πέσω.
Έστω, ν’ακούσω τη φωνή σου.
Ντύσου! Πρέπει να φύγεις δε γίνεται να μείνεις εδώ!
Θα σε βρω εγώ.
Μη πεις τίποτα σε κανέναν, ακούς!;
Ακούς;
Μ’ακούς;;
Και σηκώνω το βλέμμα μου από τη σελίδα,
στο καλύτερο μ’έκοψες πάλι.
Παραζάλη με πιάνει κάθε φορά που με κοιτάς κατάματα.
Απλά.
Πες μου, ξεστόμισα αργά.
Σα σλόου μότιον τα χείλη σου ήρθαν κοντά.
Ανέπνευσα εκεί.
Σκατά.
Μαλάκα σε ερωτεύτηκα.
Ξανά.
Πως τη πατάω έτσι κάθε φορά;
Με τυλίγει το παραμύθι όπως παλιά
που πίστευα στο πρίγκιπα τον μασκαρά.
που νόμιζα ότι η αγάπη ήταν για πάντα.
Φτηνά.
Τα όνειρα πια.
Πολλά.
Τα λάθη που κάνουμε για την ιδέα και μόνο του,
Έρωτα.
Below is a poem from one of my favorite Greek poets and who I’m re-reading as of late:
— Τάσος Λειβαδίτης – Unfortunately I’ve not found a good enough translation into English, so I took a stab at it myself: (English translation of first verse)
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
English Translation:
If you want to be called human
You will not cease even for a second to fight for peace and justice.
You will turn to the streets, you will scream, your lips will
bleed from screaming
Your face will bleed from the bullets- but not a step back
Every scream is a rock to the glass of the war mongers
Every hand gesture will destroy injustice
And be cautious: don’t ever forget.
And as you slightly recall your childhood
You leave thousands of children to be butchered while they blithely play in the
Streets
Just for second you look at the sunset
Tomorrow men will be lost in the darkness of war
If you stop even for a second to dream
Millions of human dreams will turn to dust under bombshells
You don’t have time
You don’t have time for yourself
If you want to be called human.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :
Ειρήνη
σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Eleana Kouneli 